yüreğime asmıştım sevgi mandallarıyla umutlu günlerimi
arsız rüzgar savurdukça parçalamıştı gülücüklerimi
yakama yapıştı adımladığım yolların alacaklıları
balçıkla dost oldum unutmuştum karakaşlı damlaları
kime sarılayım umudun adı çalınmış
ortalıkta zıplıyorum ayaklar altında kuru bir yaprağım
olsun yine de umutsuz da olsa doğada dolaşmaktayım...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Doğa kendine geleni sarar sarmalar ve binbir renk çeşidi ile bir şekilde umudu yüreğe pompalar.Kutlarım.selam ve sevgilerimle.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta