Günleri Biriktiriyorum Şiiri - Ramazan Er

Günleri biriktiriyorum heybeme azık,
Varan istikametlerim hep sen,
Nerede söneceğini bilip de uslandıramadığım alevinle,
Günleri biriktiriyorum sensiz geçen.
Şinanay sevdalardan geçtiğim vakitti,
Yaktı kor eyledi asırlara sığmayacak anlatılası yürek yangınım,
Hiçbir avuntu eylemiyorken gönül evimi,
Günleri biriktiriyorum sensiz geçen.
Ve her aşığa bakıp özendiğimde,
Acımasız zor amansız sensizlik hastalığımın,
Kanaması oluverir içime dolan,
Belki çareli belki çaresiz ama zorolan,
Günleri biriktiriyorum sensiz geçen.
Kıyıda bağlı sandallar misali,
Her fırtınadan biraz nasiplenip,
Günyazıları doğurmayı beklemektir sensizlik kim bilir,
Ve kör testereden paylanan ağaçlar misali,
Kimselerin umursamadığı yaşlarım karışır toprağa usulca.
Kimseleşmekde değil dertolan sensizlikte.
Günleri biriktiriyorum sensiz geçen.
Öyle bir çığlık ki dünyamda büyüyen,
Ne avazım yetiyor haykırmaya
Nede anlatılır gibi haykırmakla dinmez,
Bütün suskunluğumdur belkide haykırışlarım,
Geceye kavuşturduğum her sensiz günün sonrasında,
Günleri biriktiriyorum sensiz geçen.
An geliyor ahmakca bahanelere gülüyorum,
Halbuki her yastığa baş koyduğumda ağladıklarıma,
Öldürüyorum bazı bazı tüm ümitleri,
Sonra sana geliyor sıra yutkunuyorum kalıyorum ümitlerimle başbaşa yeniden.
Günleri biriktiriyorum sensiz geçen.
Yakarışlarım oluyor durmaksızın ardarda,