... Gücün yetmez ölümden kurtarmaya beni...
Tarafe (539 - 564)
Ölü sözlerle duruyordu aramızda
sana yazdığım mektuplarda hiç yazılmamış onlarca kelime, Tanrının boş mermi kovanları gibi şimdi..
Zor bela gülmek..
Konuşmak -
Zorbela..
Kaç yaz geçti üzerinden sevgili -
ömrümün o eksik kalmış adsızlıgı gibi öpüyorum seni, içi boş sessizliğini..
Dudaklarımı kanatıp gittiğin o gece
ruhun elimin altında bildiği bütün yeminleri uyutup, çocukluğunu anlatıyordu bana -
Tarih kadar yalnız olan o tenindeki Nefti cehennem yıldızlarına dogru sürüklüyordu seni...
Şimdi ruhum daha bir Lirik
Şimdi sen boynundaki Hamayıldan kurtulurcasına öpüyordun şahdamarıma sapladığın ölmemişliğimi..
Biz şimdi başkalarının gecesindeki o aydınlığa dokunuyoruz Sevgili -
ardı dönük aynalarda saklanarak kanatıyoruz kör ettiğimiz yemini
ve kendi törenlerinde yakılan cesetler gibi -
uçuşuyor küllerimiz bir yazlık sinemanın en öndeki o boş koltuğuna ()
Işığı gören filmler gibi soluyor ruhlarımız..
Şimdi soluyor seni büyüten bildiklerim..
Soluyor tanrının sendeki gizi..
Ve sen bütün hünerinle yazdın bana tekrar - tekrar o gecenin içinden şimdiye
Okudum hemde defalarca,
Ağır bir komaya giren bir hastanın gözleriyle okudum
Sonrası narkoz etkisini sonlandırdı ve kalbimi seyrettim bir cam şişede..
Seni nefretimle korurken aylardan yine mayıstı sevgili
ağzındaki şarabı çalkalarken ruhuma
gücün yetmezdi öümden kurtarmaya beni -
Çünkü ben, pek çok kez ölen bir kadının çocuğunu sevmiştim gözlerinde...
Gökhan Pekşen
14/09/2010
Kayıt Tarihi : 21.8.2011 20:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!