... Gücün yetmez ölümden kurtarmaya beni...
Tarafe (539 - 564)
Ölü sözlerle duruyordu aramızda
sana yazdığım mektuplarda hiç yazılmamış onlarca kelime, Tanrının boş mermi kovanları gibi şimdi..
Zor bela gülmek..
Konuşmak -
Zorbela..
Kaç yaz geçti üzerinden sevgili -
ömrümün o eksik kalmış adsızlıgı gibi öpüyorum seni, içi boş sessizliğini..
Dudaklarımı kanatıp gittiğin o gece
ruhun elimin altında bildiği bütün yeminleri uyutup, çocukluğunu anlatıyordu bana -
Tarih kadar yalnız olan o tenindeki Nefti cehennem yıldızlarına dogru sürüklüyordu seni...
Şimdi ruhum daha bir Lirik
Şimdi sen boynundaki Hamayıldan kurtulurcasına öpüyordun şahdamarıma sapladığın ölmemişliğimi..
Biz şimdi başkalarının gecesindeki o aydınlığa dokunuyoruz Sevgili -
ardı dönük aynalarda saklanarak kanatıyoruz kör ettiğimiz yemini
ve kendi törenlerinde yakılan cesetler gibi -
uçuşuyor küllerimiz bir yazlık sinemanın en öndeki o boş koltuğuna ()
Işığı gören filmler gibi soluyor ruhlarımız..
Şimdi soluyor seni büyüten bildiklerim..
Soluyor tanrının sendeki gizi..
Ve sen bütün hünerinle yazdın bana tekrar - tekrar o gecenin içinden şimdiye
Okudum hemde defalarca,
Ağır bir komaya giren bir hastanın gözleriyle okudum
Sonrası narkoz etkisini sonlandırdı ve kalbimi seyrettim bir cam şişede..
Seni nefretimle korurken aylardan yine kasım -
ağzındaki şarabı çalkalarken ruhuma
gücün yetmezdi öümden kurtarmaya beni -
Çünkü ben, pek çok kez ölen bir kadının çocuğunu sevmiştim gözlerinde...
- Günlerdir seninle sevişiyor cesedim
- Gökhan Pekşen
Kayıt Tarihi : 24.8.2018 15:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!