Günlerden Kar Şiiri - Emrah Yıldız 2

Karlı bir sabahın ilk ışıklarında uyanıyorsun yalnızlığa tekrar tekrar...Elini cebine atıyorsun işaret parmağın tenine değiyor..Alnında gelişi güzel olmayan bir çizgi....Çatık kaşlarla dışarıyı süzüyorsun..Bir şeyler arıyormuş gibi ama aslında hiçbir şey aramıyormuş gibi..Zamanın o acımasız yelkovanına takılmış gibi adım atamıyorsun..Konuşmak istiyorsun..karşıdan karsıya geçen teyzeye yardım amacıyla konuşmak...ayagını kanatmış mini mini çoçukla konuşmak...Sınıfta tanımadığın birisiyle konuşmak..Bu ihtiyaçtan noksan bir şekilde öldürüyorsun içindeki çoçuğu..Başının ortasında geçmişin imza attığı bir iz...aynanın karşısına geçiyorsun..Gülümsüyorsun..Yüzündeki bütün acılar ortaya çıkıveriyor mütebessüm bir şekilde.Altı deliklerden hava almış ama bir o kadarda büzüşmüş soğuk ayakkabıları giydiğinde bedenindeki kıllar şaha kalkıyor.Alışmışlığın verdiği hisle rahat rahat giyiyorsun ayakkabılarını..Soğuk sert sert vuruyor vücuduna ama fütursuzca dağ gibi yokuştan yukarı çıkıyorsun.Sol elini yere bakan gözlerinin önüne getiriyorsun.Ve saatin yanlış olduğunu fark ediyorsun.
....................