Günlerden Bir Gündü Şiiri - Hümeyra Gün

Uzun zamandır griye çalıyordu gökyüzü.
Güneş doğmak,ya da doğmamak arasındaydı.
Sonra bir gün vazgeçti doğmaktan.
Gri'den siyaha döndü ufuklar.
Herkes 'ne oluyor' diyordu birbirine..
*
Yaşlı neneler dedeler
ellerindeki tenekeleri çalıyorlardı..
'Çocukluğumdan bilirim ben bunu. '
Sanıyorlar ki karanlık korkacak,
azad edecek güneşi..
*
Masallar çocuklukta kalmalıydı.../Desem de..
Elime verilen tenekeyi vuruyordu elim..
İnsanlar birbirine çarpıyordu karanlıkta.
Yere düşüyordu umut, sevgi...
*
En son iyilik de düştü yere..
Ezildiler ayaklar altında.
İnsan yitirdi insana ait olanı
Kala kaldı sade bir iskelet.
Herkes birbirine bakıyordu/ Şaşkın...
*
Bir çocuk sıyrıldı kalabalıktan.
Bir kuş uçtu sığındığı saçaktan.
Çocuk kuşu gördü.
'Uçuyor bakın, uçuyor! 'dedi.
*
Anka'yı anımsadı o an insan.
Hani küllerinden doğan..
Eller birbirine uzandı karanlıkta,
sıvazlıyordu herkes başkasının yarasını.
*
Biri eğildi, yere düşen iyiliği aldı
el yordamıyla...
Uzattı önüne çıkan birisine.
Bir diğeri yerdeki umudu aldı:
Yaralıydı,kırıktı..
Aldı onu kuş uçuran çocuğa verdi..
*
Neneler dedeler durmadan teneke çalıyordu.
Önce aydınlanır gibi oldu ufuk...
Sonra güneş doğmaya yeltendi..
İnsanlar giydi insan yanlarını...
*
Masal bu deme..
Masalsız da yaşanmıyor ki..
Hâlâ elime verilen tenekeyi vururken elim.
Nenelerin, dedelerin yanına yazılırken yerim..
Günlerden bir gündü işte...

____________(22 Temmuz 2016 güncesi)

Hümeyra Gün
Kayıt Tarihi : 24.9.2016 15:17:00