Günlerden Bir Gün Şiiri - Menderes Aliusta

Sevdiğini söylerdin günde bilmem kaç kere
Terk edip gittin beni GÜNLERDEN BİRGÜN
Sebepsiz yaktın yıktın beni göz göre göre
Elveda bile demedin GÜNLERDEN BİRGÜN

Aklımı kaçıracaktım düşüne düşüne
Anladım ki hiç rastlanmıyor eşine
Dayanılmaz oldun takıldım peşine
Düştüm yollarına GÜNLERDEN BİRGÜN

Aradım seni, nerede bir yurt varsa
Seni sordum, nerede bir fert varsa
Senin için çektim nerede bir dert varsa
Bulurum diye GÜNLERDEN BİRGÜN

Bir görseydin perişan benim halim
Unutmadı unutamadı hiç adını dilim
Bilmem bu sensiz geçen kaçıncı yılım
Bir yüzünü görsem GÜNLERDEN BİRGÜN

Günlerden şafaklar bir bir sökerken
Her gün ah her gün gözyaşı dökerken
Seni ebediyyen kaybettim derken
Bir caddede gördüm GÜNLERDEN BİRGÜN

İki çocuğun elini tutuyordu elin
Bir yabancının kolundaydı belin
Gülüyordun çok mutluydu halin
O an ölmek istedim GÜNLERDEN BİRGÜN

3 OCAK 2002