Günler ve Bekleyiş Şiiri - Mustafa Sevil

Uzun suskunluklardan ibaret kimi günler
Sessizliği yaşatmak için dakikalar, saatler
Fakat onlar, hayat veren onca düşünceye
Onlardan doğacak hatırlanacak bugünler

Kum saatinde donuyor kimi zaman taneler
Bir yanda kabuslar, diğer yanda hayaller
Sonu olmayan bir deniz oluyor sükunet
Halbuki o sükunetten doğacak asıl kelimeler

Uzun bekleyişlerle geçiveriyor işte bazı günler
Ardarda düşüyor yapraklar, eksilirken takvimler
Oysa beklemeyi bilmeli insan güzel şeyler uğruna
Ancak böyle büyüyebilir toprağa ekilen mahsuller

Kısa bir hayatı yaşıyoruz, bundan bütün endişeler
Bir yanda kollektif şuur, diğer yanda egoist seçimler
Bütün her şey son bulacak bir ölüm çıkmazında
O an değerlenecek tercihler ve bu ödediğimiz bedeller