Eyyâm geçiyor muntazaman mu’cibi devran
İnsan gibi hayvan da nefes almada her an,
Mestûr olan insandaki can, böylece izhâr.
Enhâr akıyor koskoca deryâlara doğru
Zürra’ su ararken boşa isrâf gibidir bu,
Bulmaz bunu uygun küçücük çay, koca cuybâr.
Ben sensiz olanlara seni aratıyorum,
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,
Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.
Unutturmayacağım, seni yaşatacağım,
Devamını Oku
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,
Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.
Unutturmayacağım, seni yaşatacağım,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta