Günler Geçerken

GÜNLER GEÇERKEN

Bir gelir bir geri gider
Her gelişi bir zamandır,
İnsan hayatı da böyle
Hiç durmadan geçip gider.

Bir zamanlar çocuk idi
Bir bakar ki delikanlı
Hiç zamana aldırmadı
Zaman neymiş deyip geçer.

Har vurur harman savurmuş
Bakar ki vakitler geçmiş
Saç, sakala beyaz düşmüş
Mazi şimdi canlı seçer.

Ah çocukluk ah o gençlik
Dizine vurur ah hiçlik
Bir de bakar bel büküklük
Maziyi su gibi içer.

Bulunmaz ki şimdi onlar
Çocuk iken çokça oynar
Gençlikte de gezip tozar
Gençlik gitti ömür biçer.

Kendi gitti gençlik yandı
Yanan gençlik kalan kandı
Kendi yaptı hile sandı
O gölgesi şimdi uçar.

Kendi hayatına kıyar
Geçen günü boşa sayar
Boş günlerde ayak kayar
Fırtınayı hergün biçer.

Çocuk iken aldı boş haz
Şimdi sökmez yapılan naz
Çalış kazan durmak olmaz
Şimdi gençlik çok loş gider.

Eline geçmez ki bir ney
Biraz hafif olur hey hey
Verir para içki boş şey
Çeker mide sarhoş eder.

Ömür geçer hep azarı
Kimse bilmez dik nazarı
“Geçti Borun tam pazarı
Sür eşşeği Niğde’ye” der.

İSMAİLOĞLU maniyi
Dizdi yedirdi naneyi
Ozan oldu bul haneyi
Şiir diye ekin biçer.
- 12.02.1960 – İslahiye

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul