Günler doğuyor fakat odama ışık girmiyordu

Günler doğuyor fakat odama ışık girmiyordu
Edebiyatı terketmemiştim
Sadece yeterince edep bu fahişe düzene fazla geliyordu
Yetmiyordu bu çağ karın doyurmuyordu
Kurtlar kuzu yemeye doymuyor
Kuzular akıllanmıyordu
Hepimiz bu resmin bir noktası olduk zamanla
Dayatılanı yaşaya yaşaya düşünmeyi unuttuk belki de
Daha acı olan ne biliyor musunuz
Hislerimizi kaybettik
Herkes robotlardan korkuyordu
Fakat biz robotlaşmıştık
Günler geçiyor şimdi
Kimse ummayı bile beklemeden bulduğunu yiyor
İnsan yediğine de nankörlük yapıyor bilirsiniz
Artık hayaller bile kâğıtlarla kuruluyor
Her şey bu kadar bez ve kirliyken
Olan benim odama oluyor işte
Günler doğuyor fakat odama ışık girmiyor