Aydınlık vicdan uykusuna yatmış uykudaydı
Gece zifiri perdesini iyice çekmişti üzerine,
Küskün ağaçların dalları aşağıya sarkıyordu,
Bu karanlık gecenin sonu aydınlığa gebeydi.
Denizde dalgalar dinlenmeye çekilmişti,
Belkide yarın sahili dövmeye hazırlanıyordu,
Durgun bir gerginliği vardı denizin,
Gözleri mavi bir geleceğin aydınlığına gebeydi.
Sineme çektiğim isyanları bastırıyordum
Sözlerim yüreğimi yırtarak çıkıyor bağrımdan,
Deniz köpüğü çakıl taşlarını topluyordu
Eteğinde taşlar iyi bir geleceğe gebeydi.
Mistikler çaresiz bir girdapta dönüyorlardı,
Kendilerini herkesi yutacak gibi görüyorlardı
Niyetinin küflü tuzundan suları çekildikçe,
Baş döndüren bir girdap gibi ölmeye gebeydi.
Yosunlu niyetlerinde sahipsizliği yaşıyordu,
Emanet atlar yürek meydanında koşuyordu,
Toprak sevdam yüreğimde coşuyordu,
Ufuk çizgisi vatanımla aydınlığa gebeydi
Önder Karaçay
Önder KaraçayKayıt Tarihi : 17.4.2016 14:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!