Günler Aşık Veysel seni çağırır

Dikenle beraber yırttın yüzünü
Güller Aşık Veysel seni çağırır
Binlerce uzağa attın közünü
Eller, Aşık Veysel seni çağırır

Saklar güzelliği gönül gözüne
Kitaplar yazıldı devrin yüzüne
Arılar bal için kondu özüne
Diller, Aşık Veysel seni çağırır

Gittiğin yollarda adın kalıyor
İnsanım sözünden ibret alıyor
Susmadı sazın, bak dünya çalıyor
Teller, Aşık Veysel seni çağırır

Çiğ olanlar pişti seninle oldu
Yeşillendi toprak sevginle doldu
Sınırsız sarıldın kulaçların boldu
Pirler, Aşık Veysel seni çağırır

Aşıklar dem aldı, çerağın yandı
Ekmeğini bulan çorbana bandı
Derdin ilaç oldu yara kapandı
Tenler, Aşık Veysel seni çağırır

Öldüm deme bana, yaşıyorsun sen
Duran’ın gönlünden taşıyorsun sen
Karanlığa ışık yakıyorsun sen
Günler, Aşık Veysel seni çağırır