insanın büyük serüveni yansımış mermere
ellerinden fışkıran hüneri
berrak bir gökyüzü oturmuş
ölüme tanık yüzünün bir yanma.
benim o/günlerden çıkıp gelen ses
duvardaki fotoğraf/demiri kemiren zaman
dalda tutuşan tomurcuk/konuşan ağız
yaşamayı sevdaya dönüştüren yürek.
en büyük korkuyu yaşıyor karanlık
nehirlerin sesini içerek geriniyor
bir alev dökülüyor yüzümün atlasından
alnımı sunuyorum benden geçecek çağa.
Kayıt Tarihi : 16.3.2016 10:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!