Günışığı Şiiri - Muhammet Üresin

Gözlerin değerse yorgun yüzüme ancak öyle aydınlanır benim günüm
Üz beni değer senden gelirse eğer acının adı da aşktır be gülüm
Lütfedip gelip geçerken önümden çok değil bahşedeceğin bir tebessüm
Alt edip kendini çıkıp gelirsen çocuklar gibi sevinir halsiz gönlüm

Yıllar tükettim sensiz ne yollar eskittim Allah var hiç birini sevmedim
Isınacaktı içim doğacaktı güneşim elbet adım gibi emindim
Mevsim değişti gerçekten bir geldin sanki yaza döndü hemen karakışım
Adı sensin beklenen o güneşin iyiki doğdun ömrüme günışığım