Günışığı Şiiri - Yusuf Işık 3

Günışığı

Ben güneşi
Kimselerden korkmadan
Hiç bir ürküntü duymadan
Her sabah
En güçlü ışıklarıyla
Cesurca doğar bilirdim

Gecelerin
En karanlık köşelerinde
Prangalara vurulduğunu
Bilemezdim ki

Bekçi düdüklerinin
Sinsi sessizliğini
Keyifli bir uyku için
Ödül diye düşünmüştüm

Her gece arandığını
Kıstırıldığı yerde
Dilbağlarının kesileceğini
Usuma bile getirmedim

Hiç uyanamadım
Bundan da anlamadım
Oysa ilk ışık hüzmesinin
Utangaç perdelerimin
Minik deliklerinden
İlk saldırısıyla
Savunmaya geçer
Kapatmaya çalışırdım
Mahmur gözlerimi

Nasıl da boğmaya
Yok etmeye çalışmışlar
Ülkemin
En parlak ışıklarını
Zaptedemeyeceklerini
Anlar anlamaz da
Paslı prangalarla
Utanmazca
Arsızca
Yüzüne güle güle
Arkadan bağlamışlar
Dilsiz günışığımızı

Nerden mi biliyorum
Oradaydım
Kör gözlerimle gördüm
Hiç yanmadım
Serindi her yer
Damla seslerine
Küf kokuları karışıyordu
Bundandır ki
Susuz bir aşkın
Yüreğimi yalayan
Sert rüzgarlarından biliyordum...19.08.2017