sensizliğin sonu böyle olacakmış
gecenin ayazı anlamayan kafama
yıldırım gibi vuruyor
üşüyen ellerimin soğukluğu
vücudumda dinmeyen fırtınalara dönüştü
beton blokların arasında
tozlu yolların bütün şımarıklığına
ve hoyratlığına rağmen direnen
boynu bükük papatya buldum bugün
hırpalanmış ama güçlüydü..
ironik bir durumdu belki
Suçluyum,çünkü çok sevdim onu
Bunu diyenlere sadece gülüyorum
Neden suçluyum peki,
Haykırıyorum yalnızlığımda yoldaş olanlara
Siyahların arasından çıkan kimseyi tanımayan
İçi kin dolu bulutlar mı cevap verecek
tekrarları yaşamaktan bıktım
bende kalan parçan isyan ediyor
diğer yarısını aramak istiyor
ona engel olan şey ne
kim engel oluyor
ona unut,bırak diyen kim
Yalnızlık,ben seçmedim onu
Belkide sevdiğimden bana bir hediye
Sonbaharda gücünü yitirmiş,sararmış
Ufak bir esintiye
Kendini bırakmış bir yaprak gibi,
Artık yaşam nereye götürürse ben ordayım
neden bizi bir kalemin insafına bıraktık
yokluğunu bu gardiyanla paylaşmak istemiyorum artık
hergün maske takmaktan bıktım
zaten bitti,tükendi repliklerim,
hissediyorum yelkenlerini başka rüzgarlara çevirmişsin
oysa benimkiler hala senin melteminle dolu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!