Güngören Şiiri - Güner Kurt

Bu akşam gözlerim karanlığa karalara dalıyor
Hep bişey söylemek..... yok yok yine susmak
Yani bu akşam bi ben bi İstanbul ağlıyor
Yani bedenim bende aklım Güngörende

Bu akşam gözlerin gözlerimde ağlıyor
Bu akşam kimbilir kimler bi de İstanbul ağlıyor
İstanbul taşın suya düştüğü yer gibi dalga dalga
Bi beni bi de kimbilir kimleri şimdi dağlıyor

Ah Güngören bu günleride mi gösterecektin sen
Sonra düşündüm sessiz tepki bu olsa gerek
Yazayım bir kaç cümle bir kaç satır kelime
İnsan olan anlar anlamaz içi boş etle kemikten ibaret

Ayrıntılarda ne hikayeler çıkar kat be kat acı
Arkasında ne ağıt ne hüzünlü anılar yaşanan
Düşündüm bu coğrafyada susmayan inleyeni
Cevabı bende yok neden istenirse hüznün dinmeyeni

Yaşam bu kadar ucuz mu bu kadar umarsız
İnsan insan demek gelmiyor içimden o duyarsız
Susma bu coğrafya bizim bunun için kalma kayıtsız
Hiç çicekte mi görmedin cani, anlamadın can ne demek