Bulutlar geçiyordu gökyüzünden küçük küçük.
Umutlar gibi, hep ufak ve hep uzağa doğru giden
Çocuk sarıldı kardeşine, “Ölme”.
Gözünden düştü damlalar; “Ölme, ölme! ”
Koyunlar kaçıştı sağa-sola
Uzaklarda bir gitar,..hüzün dolu.
Tellerden nağmeler yayılıyordu,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta