Güneyden Dönen Şiiri - Salih Gözek

akar yenilmiş bir gezgin gibi ay!
yıldızler dönüp duruyor
gölgesinde gecenin
gün doğmadan
yelkovan kuşları yerini alıyor
göğün kıyısında
yönlerini yöneltip kuzeye
denizin yanağında
rüzgârın kamçısı

kim bilir ne zaman
başını kaldırıp
'güneyden dönen mi var' diye pencereni açarsın
kara gözlerin çizip geçer ufku
korkulu anıların
ardına düşer bakışların

bir teğel gibi çözülürken aklımda sen
bir tohum çatlar içimde sabrımdan
nasıl yaşar ki kırlangıç göç etmeden
nasıl yaşarım ki gelmesem
yollar akmasa atardamar gibi
eskir ara zamanlar
küflenir anahtar
kendi kilidinde
sessizliğim büyür uzak yaşarken

saklı su istek kipi'yle çekilir kuytuya
sevdasına ayrı düşer
geceye bakarak
ve ayraçlar çoğaltır gurbet üstüne
acılı söylencelerini bırakıp boşluğa

sonra birden
sokaklara vururum ve deniz kıyısına
Likya'nın bu güneş ülkesinde
yaşanmaz ki sensiz
akşam düşerken

Salih GÖZEK