Kışın evinde oturur yalnız başına,
Güneyde yaşardı ebem Emine Zulha.
Sabah olunca giderdi zeytin işine,
Güneyde yaşardı ebem Emine Zulha.
Yaş ilerleyene kadar orada durdu,
Güneyde hayat geçirmek zordu.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta