Güneyde yaşardı ebem Emine Zulha

Kışın evinde oturur yalnız başına,
Güneyde yaşardı ebem Emine Zulha.
Sabah olunca giderdi zeytin işine,
Güneyde yaşardı ebem Emine Zulha.

Yaş ilerleyene kadar orada durdu,
Güneyde hayat geçirmek zordu.
Bir iki sığırı ile tavuğu vardı,
Güneyde yaşardı ebem Emine Zulha.

Dünyada bizlere kol kanat geriyordu,
Dağda hayat mücadelesi veriyordu.
Bir odalı bir evde hayat sürüyordu,
Güneyde yaşardı ebem Emine Zulha.

Gariban idi un çorbası yapıp yerdi,
Beni çok sever bana canım oğlum derdi.
Yaz gelince Divreye yaylaya giderdi,
Güneyde yaşardı ebem Emine Zulha.

Yusuf yanına giderek arkadaş oldu,
Onca yıl Emine Ebem Güneyde kaldı.
Hastalandığı zaman yanımıza geldi,
Güneyde yaşardı ebem Emine Zulha.