Buralara ayrılığın yağmuru yağıyor
Yüreğim,akan suyun üzerindeki yaprak
Tutmak için kendini zorlamayı bırak,
Gitsin bilinmezliğe yüreğinden koparak...
Buralara hüznün yağmuru yağıyor
Rüzgarıyla ayrılık,pencereme acı acı vuruyor
Son tebessümünün fotoğrafı,akan suda kaybolup gidiyor
Şimşekler bu ayrılıkla gök gürültüsünden sonra çakıyor...
Rüzgar...
Bitişli başlangıçların utancını yüzüme yüzüme vuruyor
Efkar...
Yalnızlığımda içime dolan soğuk duman oluyor...
Ve sen...
Güneş dediğim...
Her güne,
Son güne eş dediğim...
İnanır mısın rengin siyaha çalıyor...
Kayıt Tarihi : 17.9.2010 16:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selim Akgün](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/17/gunestin-ve-son-gune-estin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!