iki ayağı üstünde durduğu anda başlar
bir köy çocuğunun yaşam mücadelesi...
ne kadar gürbüz doğsa, öyle güçlü yaşarlar
ve, diktikleri ağaçtan kısadır ömürleri…
sözüm o ki, insanın emek üreten nesli;
şafaktan er uyanır, güneşten önce doğar!
ufkunu erden ağartır, saçları gibi…
ve, tavlasındaki atlara benzer
sahibinin de kaderi;
gemi azıya alıp, doludizgin
kendini taşıyamayanları
taşımakla geçmiştir sırtında,
hayatının en güzel günleri…
bilen bilir, bilmeyen hiç bilmez belki;
bir köylü, erken doğar; çabuk yaşlanır!
velhasıl, emektar elleri
kesilince işten
son bulur köylünün de hakikati
uçurum başlarına atılan
sahipsiz atlar gibi...
Kayıt Tarihi : 30.11.2004 15:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kendi hayat serüvenini atların yaşantısına benzeten bir köylü var burada karşınızda! diyor ki; üç yaşından beri taşıdığım kazmanın, küreğin ve baltanın bugün duruyor halâ omuzlarımda ağırlığınca izleri...
TÜM YORUMLAR (1)