Güneşten Gülleri Serdim

Ne vakit mazinin insem dibine
Efkarı pürneşe cümbüşte gördüm.
Umut hazinemdi hırsımsa iğne
Yılmadan gayrete tevazu ördüm.

Tutup karanlığı uzattım yere
Üstüne güneşten gülleri serdim.
Bir özge yâr için inan habire
Her gece rüyada murada erdim.

Mavisini attım gökte semanın
İndim denizlere sefamı sürdüm.
Dağlara ''ce'' yapıp o mutlu anın
İçinde kuş gibi sanki özgürdüm.

Bu günkü hesabı kapadım dünden
Kalemi kırarak defteri dürdüm.
Vefayı görmeden geçtim önünden
Belli ki ya kördüm ya da nankördüm.

''Efsunlu Şiirler''kitabımdan