Güneşten Evvel Uyanmak

Şafak sökmedi hâlâ, gözlerim ufka bakar,
Kavakları sırkalar, serince esen rüzgar.

Bak karanlık yavaşça dağılıyor kâlesiz,
Yerini aydınlığa bırakıyor çaresiz.

Ötüşüyor horozlar ve kuş cıvıltıları,
Eşlik ediyor bana yaprak hışırtıları.

İnan görülecek şey güneşin doğma anı,
Uyan hadi ey güneş! Artık kalkma zamanı.

Güneşin ışıkları, görülüyor ilk evvel,
Adeta gökyüzünden toprağa değen bir el.

Bir kızıllık ki müthiş, seziliyor uzakta,
Ve özlenilen güneş beliriyor ufukta.

Homurdanan ağaçlar, orman da uyanıyor,
Yavaşça tüm gökyüzü, kızıla boyanıyor...