Güneşsizim Şiiri - Rezan Baysal

söndü güneşim, ve yavaş yavaş soldu çiçeklerim,
hani demem O ki artık sana verecek bir gül dalı bile yok yüreğim de,
soldurdun işte aldatışlarınla gönül bahçemi,
beni aldatmana seni bu kadar çok zorlayan neydi? ,
bazı insanlar sevdiklerinden çok değer gördüklerin de başkalarında da aynı değeri göreceklerini düşündükleri için aldatırlar sevdiklerini,
yoksa sende bunun için mi yaptın bana,
çok değer verenler neden bu dünyada hep kaybedenler dir sevgilim,
benim kaybedişim değer verişimden mi?
yoksa sadece O gülen gözlerine inandığımdan mı? ,
kim bilir belki de hiç sevmedin beni,
gözlerime baktığın her saniye de belki de başkasını arıyordu gözlerin ben de.. gözlerim de aradığını bulamayınca da çekip gittin hemen, bu kadar mıydı gözlerinin doğruluğu,
sözlerinden çok gözlerine inanmıştım oysa,
ve anladım ki insanlar sadece sözleri ile değil gözleri ile de yalan söyleye biliyormuş,
oysa yalansız sevmiştim O yalan gözlerini nafile şimdi anladım her defasında gözlerimden kaçışlarını, unutma sevgilim
gözler hep oldukları gibi kalmaz ama yalanlar hep yalan bilinirler, tıpkı gözlerin gibi...