geriye dönmeyen duman gibi saçılıyorum gökyüzüne
üzüyor beni ne çok yanmış yapraklar gibi anılarımla dertleşmek
nice aldatan aldatılan insan hikayeleri arasında kendi küçük dünyamı
gezdiriyorum
örselenmiş ruhumun çektiğini kaç deprem altında yaşadığını anlatsam
rüzgarlar o mutlu esişlerinden vazgeçer
şaşırdım bir bulutun örtmesine başkaldırmayan acılarımı
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla