Güneşsiz Kent Şiiri - Mehmet Koç

Şimdi sen kalemle nikah kıyıyorsun ya
kağıtları çarşaf gibi kana buluyorsun
sözcükler talan ediliyor hunharca loşluklarda
bir tanrı yaratıyorsun, bir kahraman
ne nükleer santraller, ne dengesiz dünya
çalakalem karalıyorsun, kan revan cümleler
umursamıyorsun yol kenarında ağlayan
ama sattığı mendili kullanamayan çocukları
tınlamıyorsun kirli elleriyle çöpü karıştıran
gözünde acılar buğulanmış insanları
sonra adının başına konduruyorsun
haksız kazanım iğrenç payelerini
artık dünya sana dönüyor kardeşim

bırakın beni dünyadan firarım var
akılsız beyinlerden isyanım var...şiiradamı