Güneşsiz bir hiçmişim meğer

sen güneştin bense yıldız....
sen doğduğun gün ben kayboldum.....
senin ziyan senin ışığın beni....
o gün... seni gördüğüm gün soldurdu....
akıp gittim sana doğru zamanı durdurdu...

ben gecelerin şahıydım ya sen.....
her yerin gözün alabildiği yerlerin....
dağların tepelerin nehirlerin patişahıydın....
benimde öyle... bana beni buldurdu....
karanlıklarda yaşıyormuşum o doldurdu...

varlığım varlığınla sönüp gitti....
ama sen hep oradaydın parlıyordun....
beni kendi karanlığıma gömüp gitti...
benden yeni bir ben doğdurttu....
yalnız gidişin tekrar karanlığa boğdurttu....

ve ben hep karanlıkta kaldım.....
sensiz bir hiç olduğumu anladım....
bir aşk daha yaşanmadan bitti...
güneş beni çoktan unuttu....
karanlıklar ise beni hemen yuttu...

güneşsiz ben bir hiçmişim meğer....
bana mezar bana karanlık artık her yer...
gelmez gelmeyecek belki o günler....
etrafım artık bir sis perdesi buluttu...
benimki ise son çırpınış son bir umuttu...