Güneşlik Şiiri - Buse Güngör

Gözlerimi kısınca
Parlak bir ışık beliriyor
Yorgun anlarımın biricik dostu
Güneş.
Eğer canlı bir varlıksa
Dişi olmalı galiba.
Çünkü çiçek ve arılar.
Yaşam bereket sembolü.
Okula kasvetli saatlerde giderdim.
Ancak dönüşü evime
Güneş doğardı...
Ne zaman ışığında uyusam
Beni önce uyuştururdu
Sonra ninni söylüyormuş gibi
Uyurdum.
O zamanlarda da kasvetim
Vardı gerçi
Okula giriş karanlık
Olurken
Dönüşüm aydınlıkta
Uyumak oluyordu.
Ve çok seviyordum güneşi.
Yoğun ışığı beni
Çok güzel uyutuyordu.
O zamanlarda büyüktüm tabi
Genç kız
Yine de güneş
Annem gibi uyuturdu beni.
Güneş güneşi seviyorum.
Işığı ile çok uyudum.
Gerçi o ışığı bilim için kullanmadım
Ama çok tatlı uyuyordum
Gerçi halen öyle
Alışkanlığım var.
Güneş altında uyumayı
Seviyorum.
Hem dinlendiriyor
Hem de beni mutlu ediyordu.
Basit uyumak değildi.
Işığı ninni söylüyordu sanki...