güneşli yer arıyorum
küsmüş bakmıyor
gölgesine düşmeden
sıyırıyor güneş birden
yoksulun ayağında
yırtık pabucun altı gibi
kar aklığında umutları
kararıyor nedense
bir yolunu bulup
sıyrılıyor topraktan tohum
kardelen oluyor dirençli
zambak ya da papatya
ateşim de yok canım ferimde
ben bende değilim sanki
cansızmışım gibi
sürüyorum terliklerimi
kimsecikler tanımıyor
soran da olmuyor selam veren de
köy yeri olsa durur mu söz etmeden
gönlün almadan
150112çiğdem
Ozan EfeKayıt Tarihi : 28.2.2012 23:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!