Güneşli Günlerimiz Mi Oldu Bizim

Hiç bir zaman, güneşimiz doğmadı bizim.
Ne zaman yağmurlarda, el ele özgürce yürüyebildik ki?
Seni seviyorum demekten başka, bu aşka ne verdik ?

Ellerinin ellerimde yeri yok artık.
Gözlerime hapsettim, sana olan bütün sevgileri.
Ve içimdeki seni hiçbir zaman bitiremiyeceğimi bilsem de,
Özgürlüğümü sende bırakıp, gidiyorum şimdi.

Yaramaz çocuklar gibi,
Kırgınlıkların, küsmelerin gölgesi altında kalan bizim sevdamız.
Kum saatimizin süresi bitmişti,
Ama tersini çevirmeye ikimizin de gücü yetmedi.

Kaç kere sevdim seni ben?
Kaç kere affettim?
Yüreğimin en adi yanı, deliler gibi seni isterken her saniye
Sen hiç kimsenin sevgisini hakedemedin.

SUSTUN!
Sana göre kaçmanın en kolay yoluydu bu,
Ama adımlarını attığın her yolun sonu bende bitti,
Çünkü ruyalarında yaşadığın hiçbir aşk bu kadar zorlu değildi.

Ayrılık yürek ister.
Sevdamın yüreksizliğinden şikayetci olma,
Yüreğime çomak sokup kaçıp giden,
Gözlerinden şikayetci ol sen.

Korkularına hapsettiğin,
Sevgisine hiç bir zaman yakışmadığın,
O ADAM BENDİM.