İçinde dağınık bir kadın var.
O na, önsözünde hiç yazılmamış öyküler biriktiriyorsun .
Bazı mektuplar gibi düşün
Lacivert kalemlerle altını çiziyorsun.
Bazen işte koyamıyorsun ya kimseyi kimsenin yerine,
Öldü diyorlar gömüldüğün güne.
Sonra anımsadığın ne varsa,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim