Güneşlerin Doğdugu Yerde

Öylesine özlemiştim
Saatler ilerlemezken
Günlerce yollarını beklerken
Zamanı tükenmiş buldum bir anda

Ne duygular, ne dumanlar, ne izler
Yüreğimi ağlatan ne hasretler
Can kafesime misafir oldu
Gecelerim nöbetlerle doldu

Yok, geç kalmıştım
Sarmıştı önümü kederden bulut
Vardı yinede belki bir umut
Bir yıldız yeterdi oysa o anda

Nasıl, nasıl dinlemiştim sessizliğini
Nasıl dayanmıştım sensizliğe
Beklemeliydim yinede
Bekledim, bekledim, bekledim
Ve bir gün, o gün döndün
Mutluluğun kelepçesini çözdün
Şimdiyse burdasın
Güneşlerin doğdugu yerde