Güneşler Sönerdi Güzelliğinden

Güneşler sönerdi güzelliğinden,
Gece karanlığa gömülür,matem tutardı.
Gözlerin tanyerleri gibi parlarken,
Gün doğmak istemezdi.
Güneşler doğmazdı arından,
Parlaklığın tüm ışıklardan yukarı,
Yakamozlar,doğmazdı güne,
Gece karanlığına sığınırdı.
Yıldızlar görünmezdi asla,
Gün ardına saklanırdı,
Gece karanlığı basınca ufku,
Tek tek uzaklardan görünürdü.
Selviler boynunu eğerdi seni görünce,
Boy göstermeye utanırdı,
Salkım söğütleri saçlarından
Bir tel koparmaya çalışırdı.
Kirazlar sana hayran bakardı tüm yaz,
Dudaklarından dökülen,
Tüm sözlerinden kızarırdı.
Elmalar yanaklarına bakarken,
Sana benzemeye çabalardı.
Fırtınalar sana benzerdi,
Öfkenden korkar, kuytulara sığınırdı,
Bulutlar savrularken durmadan,
Sükuta özlem duyardı.
Kışlar senden almış soğukluğunu,
Hele bir kızmaya görsen,
Buz kesilirdi kainat,
Bahar yaklaştıkça sanki,
Eriyen buzlardan umtkanırdım.
Gülüşünle bahar gelirdi gönlüme,
Güller açar demt demet goncalar toplardım.
Vuslat kapını çalınca sana sunmak isterdim.