Güneşler Doğmuyor Artık

Sen Bilemezsin çocuğum,
3 ncü kampananın ne olduğunu
Buharlı lokomotifi,
Posta Trenini

Hele bir ötmeye görsün,
O, tren düdükleri,
Kiminin yüreğine kor düşer,
Kimini yolda bekler sevdikleri

Nerede o, eski İstasyon bulvarı
İki tarafta akasya ağaçları
Tahta bavullu yolcular,
Nal sesli faytonları .

O Günlerde
Bir heyecan olurdu garda,
Yüreklerde burukluk, bir hüzün yolcularda
Kimi bitkin uykusuz,
Kimi tur atar peronlarda

Sonra uzun uzun, bir tren sesi
Mağrur, telaşlı Kurtalan ekspresi
İnenler, binenler gar yine hareketlenir,
Tükenirken gece, sabaha karşı,
Yorgun argın posta treni gelir.

Köşe başlarında sokak fenerleri yanardı.
Yağmurlu havalarda ıslak kaldırımlar,
Gece bekçisinin ayak sesi,
Dolaşırdı sabaha kadar.

Sen bilemezsin çocuğum.
İçimdeki hasreti.
Geniş bulvarların, boyalı apartmanların
Arasında kayboldu mutluluğum, yazık.
Tek katlı evimin ahşap penceresine
Güneşler doğmuyor artık.