Güneşlenmek Şiiri - Mert Üçok

Hiç sürükledi mi seni güneş?
Arkandan gelip sinsice...

Ruhunu çeker alır,
Sürükler saçlarından.

Sen bir anda kalırsın
Bomboş bakışlarla...

Fark eder, aydınlanır ruhunun,
en karanlık, en körpe mekanları.

Ateş düşer içine; elin ısınır.
Yazmaya başlarsın şimdiki gibi...

Bir bakmışsın ateş, olmuş yangın.
Alevler kavurmakta her yerini.

Sen varmışsın güneşe
Derin mavilerden süzülerek.

Kal orada gönül,
sen orada hür,
sen orada özgür!