Güneşle Solan Umut Şiiri - Mikail Tatar

Karanlık bir dünyaydı benim dünyam
Daha düne kadar...
Belki kör değildim; ama
Zifiri karanlık bir geceyi yaşıyordum.
Her geçen gün bedenime işkence,
Batan her güneş bir tuzaktı gönlüme
Ya da ben öyle hissediyordum
Sonra sen çıktın karşıma bir tanem
Bir mehtap gibi doğdun kabus gecelerime
İkimiz içinde bir mehtapdı bu;
Bütün karanlığı silen,
Bütün kabuslara dur diyen...
O mahtep bizi bağrına bastı
Avuttu biz koynunda aylarca
Doğacak güneşi hayal ettik hep,
Birlikte mutlu yarınlar kurduk.
Gece bitipde tan ağarınca bir tanem
Buruk bir hüzün çöktü gönlüme
Bir bulut vardı güneşin önünde
Işıkları bizden gizleyen...
Derken bulutlar çoğaldı;
Kapladı gökyüzünün dörtbir yanını
Artık ne güneşi görebiliyorduk,
Ne de onun bir ışığını...
Yazık bir tanem, yazık oldu
Hayal edilen güzel günlere,
Beklenen mutlu yarınlara yazık oldu
Yine hayal oldu o güzel düşler
Ümit dünyama doğmadan battı güneş
Çal-12.01.1999