Günesle Mum Isiklari Şiiri - Fahri Işık

Güneşin battığı yerde kaldım
Gün ufuklarımda kayboldu
Umutlarımd, yok uldu sevgilerim
Güneşimin parlaklığı mum ışıklarına kaldı.

Gözlerinde görüyordum dünyayı
Ben görme duyularımı yitirdim
Yaşama hevesim tükeniyor
Seninle vardı her şey hayatta
Ben nerde bulurum gamzeli yanaklarda,
Pembe goncalı bahçeleri
Depremlerin sınırı kaçta kalır
Bilmiyorum uzaktaki mavilim ama,
Yüregimde kainat yerle bir oldu

Seni sevdim sana yandım
Varlık sebeplerimi sana bağladım
Ben ezberledim biliyormusun?
Sokak taşları kaç adım uzun
Yıkık duvarlara kendimi yazdım
Yüksek aşılmazlara ise ismini
Bana benden faydamı olur
Kaybetmişken kalbim seni

Sokak fenerlerinin kör ışığında
Veda mektubunun zehrini içiyorum
Hançer hançer yaralasa da yüreyimi
Acıda olsa atamıyorum yırtamıyorum
Senin ellerin tutmuş kalemin yazmış
Kokun sinmiş göz yaşların duruyor
Hasret türkümüz biraz senden
Biraz benden göl oldu taştı
Üstünden kaç mesim geçti uzaklaştı
Ufukta akşamın kararması başladı
Umutlarım sevgilerim yok oldu
Güneşin parlaklığı mum ışıklarına kaldı