Uyan sevdiğim, ben geldim!
ne komşuları uyandırdım
ne de kapıdaki saksıyı devirdim
gittiğim halden pek farksız değil
şimdiki halim
hala biraz kararsız
hala biraz çaresizim.
Sen! düşlerini uçurtma yapıp
boşluğa bıraktığın vakit
ben güneşin kucağında seni izliyordum
Gülümsüyordun.
güneş gibiydin
ben seni böyle daha bir sevmiştim.
bir tebessümün bulutların dağılmasına yetiyordu
güneşi görmekti tek isteğin
ben güneşin ta içindeydim...
haydi sevdiğim!
bir kez daha geç kalmayalım
ertelenecek hiç bir şey kalmadı
vakit dar, üstelik,
güneş batmak üzere! ...
Kayıt Tarihi : 7.1.2006 17:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bilal Bavli](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/01/07/gunesin-yeniden-dogusu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!