Güneşin Yalnızlığı Şiiri - Ahmet Tığlı

Bu gece durduramadım gözyaşlarını
İliklerime kadar işleyen yağmurdun
Ruhunda sessizliğin sesi
Taç yapraklarında sonbahar izi
Gecenin sarhoşluğu sürükledi
Sevgi sahillerine bizi.
Ürkek bir kuş çırpınıyor gözlerimde
Kanatları yüreğimde
Yüreğimin arterlerine akıyor
Bakışlarındaki sevgi.
Aşk noktası denen yerden
Tüm ağaçları kestim güneşe gölge
Ufkumda bakır tepsi yükseliyor
Aşkın öğlen vaktinde yanıyorum.
Geldiğin yerlerde nasırlı ellerin
Alacağı var kat kat
Dağların ıslığında ırgatların
Başakların yanığında bakır tenlerin
Oraların birikintisidir gözyaşların
Doğum sancılı acıların.
Suskunluğun bir isyan gibi
Duyuyorum,
Gökyüzünde mavilikler nezaman silinse
Özgürlüğün ağlıyor
Umut salgılıyor yüreğin,
Gözlerinde yâkut pencere
Dudaklarında sımsıkı kararlılık
Bakınca yüzüne güneşi görüyorum...

Ahmet TIĞLI 13.6.2010 (Sevgi Merdivenleri)