ya ben yoktum
yada ben
yoklara sürdüm yüzümü
elimde yanmış
geçmiş günlerle
sana hiç dokunamadım.
ya ben yoktum
yada ben hep
gitmeyi öğrendim..
bazen kalarak,
bazende
durarak sızılarımla yarenliğimde,
bir arpa boyu yol gitmeyi
biçtim kendime.
saramış bir kalbten
eskitme bi kadın vardı içimde
sana cümleler kurmam
kendime öykünmemdi.
şimdi kadın
füme kahkalarla
aşk inkarında
tövbe korkusundaydı,
ya ben yoktum
yada ben
yokluğuna gbeydim
babasız bir ayrılığın..
17/03/10/bursa
Kayıt Tarihi : 17.3.2010 11:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!