Güneşin Utancı Şiiri - Selim Temiz

Etrafa baktım meraklı gözlerle
İnsanlarımı kinayeledim özllerle
Yarın diz çökmüş pek ağlamaklı
Geçmiş,geçmişle duruyor ayakta
İktidar ise iktidarı arıyor yatakta.

Ahlak kelimesi düşmüyor dillerden
Dişi sinek bile korkmuyor fillerden
Elden ele dolaşıyor şeref ile namus
Hassas teraziye koydum gerçekleri
Ballı böcekler gibi uçuşuyordu çekler.

Geçimsizler düşmüş geçim derdine
Seçimlikler ulaşmak istiyor refdine
Havada uçmakta erkle dolu vaatler
Söyleyen söyletenden alıyor feyzleri
Makam ile mevkilisine veriyor keyfleri.

Damarlarda akan kanlar hormonlu
Aydın beyinliler, vidalı ve somunlu
Tüm bu malzemeler için para gerek
İnsanca insana hasret kalmış insan
Kökten kesiliyor, özü söyleyen lisan.

Hayvana hayvan demesin hayvan
Ota ot diyen yayılıyor pek yayvan
Özüne bakmadan söyleniyor sözler
Çabasız hedeflerde duruyor kazanç
Güneşten başkası duymuyor hiç utanç.