Güneşin Üşüdüğü Yer Şiiri - Gülsen Dede

Kar beyazı yüzün
Zemheri ayazına esarette
Cennet bahçeleri bekler sükûnla
Ocağında tüten kor ateşin sığınağında
Tarçın kokulu çaylarda
Her dem sabrını yoklar,
Zemheri soğuklar…
Oysa bilirsin çayırların sadakatini
Bin yıl donsada bağrında beyaz örtü
Ak sabahlar yine senle doğar
Umut sende yeşerir ilkönce
Çiçek çiçek gülümser
Nasır tutmuş yüzlere
Hüzün tohumu ekilsede
Merhamet hasadına meyil vermiş insanıma,
Güneşin üşüdüğü yerden
Er yada geç mutlaka!
Ama mutlaka her bahar
Sıcacık insanlık doğar yeniden...