Ben güneşe gömdüm umudumu
Bundandır ki ne zaman hava kararsa bir hüzün çöker ağlamaklı olurum
Ben güneşe gömdüm umudumu
Her yağan yağmuru felaketim sanar üzülürüm
Ben güneşe gömdüm umudumu
Hele de hava soğuksa kar taneleri süzülüyorsa gökyüzünden işte o gün tüm kainatı var oluşu sorgularım huysuz bir adam olurum
Ben güneşe gömdüm umudumu
En ufak parıltısıyla şelaleler gibi çağlarım yerimde duramam
Ben güneşe gömdüm umudumu
Sabah yüzümü yıkadığımda hissedersem tan yerinin ağırdığını keyfime deymeyin sadece içimdeki çocuğa merhaba deyin o kucaklar zaten sizi
Ben güneşe gömdüm umudumu
Öğlen vakitlerinde tepemde ben nereye gitsem o benim peşimde
Ben güneşe gömdüm umudumu
Akşam olmasın mehtap doğmasın bana bir daha felaketi yaşatmasın eyy güneş sevgili yarim bekletme beni sabah ilk işim karşılamak olacak seni umudumu alma benden sanada küsersem öksüz kalırım bu garip dünyada....
Kayıt Tarihi : 14.2.2021 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!