Güneşin Sürgün Yolcusu Şiiri - Ahmet Tığlı

Uzaklığı düğümledim akşam sığınağına
Pencereme güneş doğar gözlerim yanar
Gülüşün yayılır gökyüzüne
Sen yaşam faylarına direnen tatlı bir tebessüm
Kör kuyuların kuytularında
Su sesini arayan özlemsin.
Yüreğindeki çiçekler
Tatlı bir arıya dönüşür içimde
Ruhların uçurumlarında
Savrulan polenlerin binbir halisin
Nezaman gül görsem ellerinde
Kuşluk vaktine uzanır düşlerin
Bulutların döküldüğü yerde ağlarsın.
Peşinde uzayan gölgeler
Güneş bir ormanın ardındadır.
Ayaklarında hep bir geminin çapası
Kaderin demirlidir fırtınalar denizine.
Kar kapatmıştır yolları
Ruhunda hükümferma kış mevsimi
Baharda tutmuştum ellerini
Ellerinde tükenen zaman kanında isyandır
Şafakta kızaran güneş
Akşam saatlerinde utanır
Sürgün yolcusunu beklerken...

Ahmet TIĞLI 24.12.2011 (Sevgi Merdivenleri)