Güneşin Son Yalnızlığı Şiiri - Hikmet Alkan

Uzaklığı taşıyan yol,
Saklıyor,
Karanlıktan kaçan gözlerinizi,

Zamanın,
Aralık kalmış kapısında,
Güneşin son yalnızlığı,

Aylin’in gözlerinde,
Parlıyor kendi ışığı gibi,

Geceyi öldüren ateş,
Kavuruyor tüm özlemlerinizi,
Sıcaklığında yüreğin,

Son ışık üzerine çöken karanlık,
Hayallerin altında ezilen uzaklığı,
Gizliyor sessizliğin kırılmaz kabuğun da,

Bu kez,
Ay ışığının yalnızlığında,
Renkler kalıyor solgun,

Ne doluyor çukur,
Ne kapanıyor uzaklığın açtığı yol,

Bir Aylin’i,
Bir oğlumu,
Özletiyor bir kızımı,

Ruhum,
Kendi sonsuz döngüsünde,

Sen,
Çıkarsın ama bu çukurdan,

Çıkmaz bu hasret,
Senden diyor,

Gölgesi ağır uzaklığın,
Bu son yalnızlığında,