Güneşin Şiiri Şiiri - Tuba Gürdere

Kainat öyle büğür ki gözünüzde bazen.
Buyüzden kendinizde un ufak olursunuz.
İşte o noktada savurmak istersiniz düşüncenizi.
İşte o noktada savruldukça kendinizde kavrulmadan yaklaşırsınız güneşe.

Bir nefeste soluklarken yaşamı,
Yaklaşırsınız uzak düştüğünüz herşeye.
İşte o noktada başlar yürekten duymak.
Çünkü kendinizi duyacağınız andır birazda yaşam.

Yakınlığı buldukça içte, yaklaşır uzak olan ne varsa.
Gerçek bir yaklaşım olunca kalpte, bulunur en uzak yakınında.
İşte o noktada yoktur yakın olmak.
Aynı duyguda bir yakarış ve hiç yakmadan can olmak vardır.

Işığın hücresini süzerken gözlerinize;
Ruhunuza yansır en uzaktan içinize beliren
serin bir duyuş.
İşte o noktada bilirsiniz özde güneşin yakmadığını.
Bilirsiniz ki kalbin yanışı bütünlenirdi gecenin serinliği gibi.
İşte o noktada düşünürsünüz,
Bazen güneşi hep doğuyor sandık.
Oysa o karanlığın içinden doğmuş olandı sonsuzca.