Güneşin Resmi Şiiri - Saime Tavaslı

Bu şehirde güneş sadece ışıyor.
Ne doğuşu, ne batışı görünmüyor.
Adeta sakat gibi yaşıyorum.
Neyse ki özgür hala ruhum.

Ekmek kırıkları serpip pencereme
Davet ettim kuşları evime.
Bindim birisinin kanadına,
Onlarla uçtum; dağa, ormana.

Güneş doğarken görkemiyle,
Dünya uyandı enerjisiyle.
Bundan biz de nasiplendik,
Hep birlikte çok eğlendik

Görünce gülümü hislerim taştı,
Dile getirdim,içimdeki aşkı.
Her yer, kuş bakışı görüşüyle:
Ne küçüktü; dertlerle birlikte!

Mutlulukla şehre geri döndüm.
Güneşi ilk defa batarken gördüm.
Merak ettim saklandığı yeri.
Düştüm peşine hafiye gibi.

Deniz kenarında bir dala kondum.
Çocukluğum tuttu bırakamadım,
Güneşle saklambaç oynadım.
Arkamı dönüp saymaya başladım.

Sobelemek için dönünce geri
Gördüğüm manzara muhteşemdi.
Güneş yok, ancak iyi saklanamamış,
Saçakları bulutlara takılmış.

Anladım onun saklandığı yeri.
Sabırla bekliyorum dönmesini.
İspatlamak için sobelediğimi,
Başladım çizmeye; resmini.